ANTROPOLOXIA: as orixes do pensamento antropolòxico

A ANTROPOLOXIA PLATÒNICA. 2

Platòn consideraba que a alma (psique) humana estaba composta por tres partes, ou ben habia tres almas. Cada unha delas estaba ligada a cadansùa parte do corpo (cabeza, tronco, ventre) e lle correspondìan caracterìsticas e virtudes (areté) distintas. Asì, a parte superior do corpo albergaba à parte superior da alma (alma racional), a ùnica inmortal e responsable das funciòns superiores da alma, as relacionadas coa intelixencia, o entendemento e a razòn (logos). A parte intermedia (alma irascible) era a responsable das boas inclinaciòns e tendencias non racionàis humanas. E a parte inferior (alma concupiscible) è a sede das tendencias e inclinaciòns màis irracionàis, das paixòns e instintos que a cotìo arrastran ao ser humano perturbandoo ou desviandoo dos seus fins superiores.
A relaciòn entre estas tres partes da alma è considerada por Platòn de xeito xeràrquico, de modo que a parte superior debe naturalmente "mandar" sobre as outras duas partes da alma se o home quere, como è tamen un fin natural nel, acadar a armonìa e o equilibrio, que se relacionan, segundo un sìmil mèdico utilizado por Platòn, coa saùde da alma, como o equilibrio e armonìa das distintas partes e òrgaos do corpo estàn directamente relacionados coa sùa saùde.
O cèlebre lema mèdico "mens sana in corpore sano" parte de considerar esta ìntima relaciòn entre corpo e alma, esta interacciòn mùtua e a necesaria armonìa que hai que acadar entrámbolos dous para manter a saùde. Non obstante a prioridade da alma sobre o corpo è un suposto fundamental da antropoloxìa platònica.