El ser humano y la tecnología

La historia del ser humano viene muy condicionada por las herramientas que produjo, y en muchos casos se le concede este nombre por ejemplo la edad de hierro: esta edad se caracterizo porque el hombre empieza utilizar el hierro en sus herramientas.

El hombre desde que existe a intentado facilitar su trabajo, por eso fabrica desde lanzas hasta coches. Todo esto lo hace, porque los artilugios le ayudan en su vida cotidiana, esto me hace pensar si el ser humano se motiva para hacer la tecnología, sus ganas de trabajar menos. Ya que las cosas cada vez suponen menos esfuerzos.

También cabe destacar que la tecnología nos hace mucho mas sedentarios , lo que nos hace padecer enfermedades como la obesidad así que a el ser humano no utiliza la tecnología tan bien como pensamos , puesto que por un lado inventa fármacos para combatir las enfermedades en cambio nos hace enfermedades que antes de todo esto no existían. Porque el hombre no es consecuente de lo que construye hasta que produce un daño en el medio en el que vive. Un ejemplo de esto es el coche, el coche se construye porque el hombre necesita moverse rápidamente, pero este artilugio lleva funcionando más de un siglo y en cambio nos damos cuenta ahora del daño que produce en el medio ambiente.

Cada vez intentamos hacer maquinas mas inteligentes y que necesiten cada vez menos nuestra intervención, ¿Y si creamos un robot que sepa pensar por si mismo lo llamaremos humano? Ya que decimos que una de nuestras virtudes es el pensamiento, ¿Habremos inventado artificialmente un humano?

RELATIVISMO CULTURAL

Relativismo cultural e etnocentrismo, dous correntes de pensamento antropolóxicas referentes á nosa percepción respecto ás diferentes culturas existentes no mundo. Enton, en que diferencianse? Imos ver, o relativismo cultural é a actitude pola cal analizase o mundo de forma que non haxa ningunha comparación ou valoración extra entre a cultura propia e a cultura a estudar, simplemente a observación e comprensión, se somos capaces. O etnocentrismo implica unha crenza de que a cultura propia é máis importante ou superior, en uno o en todos os seus aspectos.



Se ben, estos dous conceptos teñen grandes matices que abren as portas a distintas interpretacións dentro deles, por exemplo, para algúns, este relativismo cultural non é nada máis que un nihilismo absoluto sobre os valores culturais, mentres que outros opinan que todo pode ser relativo nunha cultura excepto a moralidade e ética da cultura respectiva.



De todas formas, xeralmente, o relativismo cultural conleva a considerar calquer aspecto dunha sociedade ou grupo en relación cos propios estándares dese grupo, sen entrar na valoración conrespecto a unha cultura universal ou unha cultura propia. É dicir, considera relativas ás súas culturas os diferentes tipos de matrimonio, tanto poligamia coma poliandria. Polo tanto, considérase totalmente errónea a idea de que unha cultura é superior a outra, pensamento que seguen algunhas sociedades coma a greco-romana, xudeu-cristiana...Pretendendo manter unha relación accesible frente a outros grupos, deixando esa presunción característica de occidente.


Agora, como atopar as claves para non entrar en valoracións? Existen catro puntos importantes:

• As culturas son diferentes en canto a súa educación moral, debido a que cada pobo ou sociedade aplica a que pensan e creen correcta.


• Non só a nivel educativo, senón en todolos aspectos, cada cultura aplica as súas crenzas e pensamentos porque pensan que é o mellor e máis correcto para eles mesmos.


• O relativismo cultural considera imposible o feito de ter un criterio para comparar as sociedades, xa que cada sociedade está baseada nunhas "columnas" culturais diferentes.


• Finalmente, o relativismo cultural considera que non hai unha soa verdade absoluta que abrangue todas as verdades ou xustifique todo.

Coma conclusión podemos localizalo límite ou ata donde pode chegar este relativismo cultura, e para atopalo, utilizaremos unha frase de James Rachels, " o único razoamento que prudentemente podería usarse para censurar as accións de calquera sociedad incluída a nosa, e toda aquela que limita ou reduza o bienestar das vidas que forman esa sociedade ou cultura", coma por exemplo a ablación ou a pena de morte.



O etnocentrismo é un concepto que trata de ser evitado polos científicos Franz Boas e Malinowski que prantexan que todas as ciencias deben de contar cun rasgo non etnocentrista, xa que de ser ao revés, sería moi difícil acadar un progreso tan rápido e práctico no que nos atopamos agora, xa que únicamente consideraríamos útil aquelas cousas que estan dentro do noso contorno e soamente investigaríamos aquilo supostamente necesario, derivando nunha actitude totalmente individualista e partidista.





Esta menospreciación ou valoración extrapositiva da nosa cultura ou das demáis existe en catro variedades:

• Etnocentrismo invertido: pensar que a propia cultura é inferior a outras e resulta un obstáculo para o progreso.




• Etnocentrismo racial: pensar que os membros da propia cultura teñen unha dotación xenética failles superiores ou mellores cara un desenrrolo da civilización.




• Etnocentrismo lingüístico: pensar que a lingua propia é máis complexa, útil e sutil para o pensamento que as doutros pobos, que son bárbaras e rudas.



• Etnocentrismo relixioso: pensar que a cultura relixiosa é superior debido as crenzas e que as nosas verdades son únicas, fronte as outras.

Finalmente, sen entrar a valoracións, podemos asegurar que unha corrente de pensamento e tolerante ou máis tolerante e a outra non o é, son diferentes conceptos e movementos, cal é o adecuado? Iso depende de vos mesmos.

Antropología económica e familiar de Galicia

Económica

A economía labrega galega depende da marcha da economía xeral do país. Mentres non chegaron as melloras tecnolóxicas e o desenvolvemento industrial a economía campesiña non puido acadar un maior grao de especialización. Co aumento da poboación e a demanda de productos agrícolas puidéronxe xa especializar e ir relegando no policultivo.

O abandono paulatino dos cultivos tradicionais tamén acabou co abandono da forma tradicional de estructurar as zonas de cultivo.

A economía mariñeira: o traballo dos homes no mar deixaba a producción de autoconsumo agrícola en mans das mulleres, estas tamén se encargaban das reparacións doa aparellos de pesca, pódense distinguir dous tipos:

Actividade mariñeira de baixura que permite compaxinar esta actividade coa agrícola e a actividade mariñeira de altura que coa incorporación dos barcos factoría se converteu nunha actividade industrial.

O marisqueo que antes se tomaba como unha actividade complementaria as outras tomou unha gran forza cando o marisco se converteu nun artigo de luxo e se comezou a valorar e comercializar nas cidades.

Familiar

En galicia a familia extensa foi moi importante durante moitos séculos cantas mais relacions había nunha comunidade mais doado era obter axuda en tempos de moita actividade, moitas familias fan estas tarefas rotativas nas casas.

Hoxe en dia estanse reducindo as familias e por tanto as relacións entre elas por mor dun entorno mais industrializado.

Antes coas familias numerosas as terras repartíanse en minifundios que facían mais difícil o cultivo industrial coma o que se está a estender neste momento.

Red & Anarchist Black Metal (RABM)

El RABM (Red & Anarchist Black Metal) es una vertiente del Black Metal que aparece como con traposición a los grupos de NSBM neonazis (Nacional Socialist Black Metal). Sin embargo, para entender las características de este género y cómo surgió, hay que saber lo que es es Black Metal.

El Black Metal aparece en los ochenta influído por el Speed y el Trash Metal. Se caracteriza por sus letras anticristianas y antimoralistas, con temas como el ocultismo o el satanismo. Es el género del metal más violento y el que le ha dado la fama de ser "música satánica" (Además del ya conocido caso de la nota del tritón y canciones interpretadas erróneamente por la opinión pública como "666 the number of the beast" de Iron Maiden, que habla de temor al diablo, no de su adoración). Este género usa un nivel muy elevado de distorsión en sus guitarras y suele utilizar la formación básica insturmental del metal, guitarra-bajo-batería, con excepciones como los grupos de Black Pagan Metal, de los que ya hablé en la entrada sobre el Folk Metal. El tipo de voz usada en el Black Metal es por norma general el canto gutural, siendo bastante común tanto el agudo como el grave, usando casi siempre la técnica del death growling (Aunque no me voy extender hablando del canto gutural), aunque el gutural más grave e ininteligible suele estar más ligado al Death Metal. El Black Metal suele usar atomósferas oscuras y tétricas para sus videoclips y conciertos.

Aparte de todo esto, el Black Metal es un género de contrastes. Además de haberse convertido en el género con los grupos satánicos por excelencia, como contraposición a esto, surge el Black Metal Cristiano, o White Metal. Estos usan las carácterísticas del Black Metal pero con letras cristianas. Además, recordemos que un pequeño grupo de bandas del Viking Metal eran nazis y fueron las que le dieron mala fama a ese género,pues la derivación en los sonidos y la temática de estas bandas crearon el NSBM, dejando ya de lado cais por completo su inicial temática vikinga por letras racistas, violentas y antisemitas, desprestigiando el Metal. La respuesta del sector de izquierdas del metal. En 1993 aparece el primer grupo del RABM, Profecium, de nacionalidad argentina, como contraposición del NSBM. Las letras de los grupso de RABM son profundamente políticas y defienden ideas anarquistas, comunistas, ateas y ecologistas entre otras. Hacen una profunda crítica a la derecha y a la sociedad. Como contraposición en el viking metal a esosprimeros grupos nazis, aparecieron bandas comunistas y anarquistas con el sonido del viking metal y con cierto nivel de temática vikinga.

El Metal es una vertiente musical que no se puede clasificar bajo una sola etiqueta. Hay gente dice que todo el metal es satánico, o incluso tengo oído decir que son todos nazis, o todos los grupos suenan igual, pero esa gente sólo se mueve por prejuícios. Como ejemplo de esto, en esta entrada, incluiré vídeos de un género del que aún no he hablado, el Power Metal, que de momento sólo mencioné brevemente en la entrada del Folk Metal. Como características del Power se puede decir que es el género más complejo musicalmente hablando y usa voces claras y limpias con cantantes tenores, y suele tener estructuras más propias de una orquesta profesional que de un grupo musical actual.

Grupos de Black Metal Comunista y Anarquista:

Slaughter 2017

Jarost Marksa

Grupos de Power Metal para demostrar mis argumentos

Rhapsody

Celesty

ANTROPOLOXÍA EVOLUCIONISTA FRENTE PARTICULARISMO HISTÓRICO DE FRANZ BOAS.

Como indica o titulo este apartado vai facer referencia a unha confrontación de ideas de dúas correntes antropoloxicas a antropoloxía evolucionista e o particularismo histórico,pero de que tratan estas dúas correntes ? En xeral as dúas son antropoloxicas aplicadas a evolución das culturas humanas. A primeira en aparecer cronoloxicamente sería a antropoloxía evolucionista e máis tarde o particularismo histórico que criticaría a anterior e rechazaría as súas ideas.

Agora vou a explicar un pouco de cada unha por separado:

ANTROPOLOXÍA EVOLUCIONISTA

Surge a mediados do século XIX como un intento de explicar as diferenzas entre as diversas culturas do mundo. Para os primeiros evolucionistas da época as culturas empezaban nunha sociedade primitiva e acababan en sociedades máis civilizadas.Tamén nesta época fanse moitos estudos de sociedades africanas e pacificas ademáis de sociedades de tempos pasados ,que reforzaron o traballo desta nova disciplina.

Tres elementos clave para o evolucionismo serían : o metodo comparativo, os chamados survivals e o difusionismo.

-O uso do método comparativo fai aparecer a idea de que as culturas máis simples son as predecesoras as máis complexas.Foi moi usado por os antropólogos cando viron que no ambito biolóxico explicouse a evolución de especies simples a complexas. Pero ainda así sufriu varias criticas sobretodo na elaboración incorrecta das mostras a analizar.

-Os survivals é o nome que se lle puso os aspectos das culturas que se crearon en épocas pasadas e perduran na actualidade,grazas a isto puidose estudar como foron as culturas ao longo da sua evolución e por que eses aspectos ainda perduran. Sen embargo os survivals foron moi criticados polos funcionalistas.

-O difisionismo ,en resumen, aclaranos que os rasgos antropoloxicos obtidos por unha cultura difunden pola sua periferia e vanse asentando nos territorios de seu redor. Sen embargo isto non axuda a comprender cal é o a orixe dos ragos antropoloxicos.

Entre as diferentes teorias da antropoloxía evolucionista destaca a teoria de Lewis Henry Morgan a cal asenta a idea principal da antropoloxía evolucinista. A crenza de que as culturas pasan todas por igual por diferentes niveis nos diversos rasgos da cultura, e que actualmente as diferentes culturas foronse asentando nos niveis que teñen agora. Isto implicaría que todas as sociedades teñen unha mesma liña evolutiva que vai dar na sociedade que naquel tempo criase a mellor, a occidental.Por exemplo no ambito da técnica as sociedades pasarían por salvaxismo,barbarie e chegarían a civilización; ou no ambito das relacións sociais e familiares nas que se pasaría polas fases consanguinea,punalúa,sindiásmica e por ultimo a monógama.

PARTICULARISMO HISTÓRICO DE FRANZ BOAS

Nace como unha nova forma de entender a evolución das culturas, rexeitando as ideas da antropoloxía evolucionista dando a sua propia tesis de cómo se desarrolla unha sociedade ao longo da historia.Cando falamos de particularismo histórico estamos falando de Franz Boas o seu representante máis coñecido e un dos grandes da antropoloxía a principios do século XX.

Non é que Boas rexeite as ideas de outras cocepcións da evolución das sociedades de feito alaba o seu traballo pero propon que non debemos cosiderar que as sociedades teñen unha linea evolutiva común por onde todas pasan e vanse asentando en diferentes niveis, senon que debemos pensar que cada sociedade ten unha linea evolutiva propia por onde evolucionan ata convertirse no que son agora.Este é unha das máis importantes ideas do particularismo histórico.

Boas tamén fai unha crítica ao método comparativo e o tacha de insuficiente para o estudo da evolución das sociedades e dictamina unha via de estudo máis centrada na historia da sociedade e que sea soamente valida para a sociedade estudada.

Un dos maiores logros de Boas foi o rexeitamento do etnocentrismo, e decir,rexeita a crenza de que a sua sociedade é a mellor e fai o seu traballo dende un punto de vista máis obxetivo.

COMO SE CONTRADICEN AS DÚAS

Vendo a pequena reseña feita de cada unha podese ver que hai un punto no que se contradicen totalmente.Para ser exactos o punto no que se trata a forma da evolución das sociedades , a antropoloxía evolucionista di que todas as sociedades seguen unha linea de evolución e que cada sociedade baise asentando nun dos niveis existentes,mentres que o particularismo histórico di que cada sociedade segue a sua linea evolutiva ata consalidarse na sociedade final que existe no presente.Quizais este simple debuxo poida explicar o dito:

Para empezar hai que dicir que cada forma xeometrica representa a un tipo de sociedade, por exemplo o cadrado representaría unha sociedade primitiva , o triángulo a unha bárbara e o círculo a unha civilizada.Agora ben a zona da esquerda , a que esta no fondo gris , representaría a antropoloxía evolucionista e nos quere dicir que so existe unha linea evolutiva que pasa por todos os tipos de sociedade ata chegar á civilizada,tamen interpretase que as sociedades poden quedarse nos niveis inferiores.Despois a zona da dereita ,a que esta no fondo de cor branca,vese varias lineas de evolución que desembocan nos diferentes tipos de sociedade sen ter que pasar po os outros tipos,interpretase que cada sociedade ten o seu modo de evolucionar para chegar ao que son independentemente do avanzadas que estean, esto representaría ao particularismo histórico.

Culturas do mundo(Traballo fin de curso)

Unha cultura é un conxunto de todas formas, os modelos e os patróns, explícitos ou implícitos, a través dos cales unha sociedade se manifesta. Inclúe costumes, prácticas, códigos, normas e reglas da maneira de ser, vestimenta, relixión, rituais, normas de comportamento e sistemas de crenzas.
As orixes do término atópanse nunha metáfora entre a práctica dalgunha actividade ( por exemplo, o clutivo d a terra, que é a agricultura) co cultivo do espírito humano, das facultades intelectuais do individuo. Nesta acepción aínda se conserva na linguaxe cotiá, cando se identifica cultura con erudición. Unha persoa culta é aquela que posee grandes coñecementos nas máis variadas rexións do coñecemento.

Cultura e civilización

É no contexto do iluminarismo cando xorde outra das clásicas oposicións nas que se involucra á cultura, esta vez, como sinónimo de civilización. Esta palabra aparece por primeira vez na lingua francesa no século XVIII, e con ela se significaba a refinación das costumes. Civilización é un término relacionado coa idea de progreso. Según isto, a civilización é un estado da Humanidade na cal a ignorancia foi abatida e as costumes relacións sociais se atopan na súa máxima expresión. A civilización non é un proceso terminal, é constante, e implica o perfeccionamento progresivo das leis, as formas de goberno, o coñecemento. Como a cultura, tamén é un proceso universal que inclúe a todos os pobos, incluso a os máis atrasados na liña da evolución social. Dende logo, os parámetros cos que se medía se unha sociedade era máis civilizada ou máis salvaxe eran os da súa propia sociedade. Nos albores do século XIX, ambos términos, cultura e civilización eran empleados casi de modo indistinto, sobre todo en francés e inglés ( Thompson, 2002: 186).
Johann Gottfried Herder: Según él a cultura podía entenderse como a realización do xenio nacional.

Cultura Exipcia

O val do Nilo constitúe unha arteria vital de vida no noroeste do continente africano, rodeado a oriente e occidente por terreos desérticos nos que a posibilidade de supervivencia e desarrollo eran casi inexistentes na Antigüedade. Esta característica condicionou a vida dos antiguos exipcios, cuxa contidianeidade mantiña o ritmo que lle imprimía a crecida anual do río. Ao longo do IV milenio, Exipto sufriu unha serie de transformacións que impulsaron o desarrollo de comunidades que vivían xunto ao nilo. O proceso foi máis precoz no norte avanzando logo cara o sur.

No século XVII, Exipto sufriu unha profunda crise políica, complicada esta vez pola actuación de poboacións extranxeiras.

Dende o siglo VI a.C, Exipto convertiuse nunha provincia de sucesivos estados. No ano 31 a.C Exipto convertiuse nunha provincia romana.

A historia do Exipto Antiguo devidese en 3 imperios con intervalos de dominación extranxeira e guerras internas. O Imperio Antiguo caracterizouse polo crecemento das Artes e a construccion das pirámides.

Durante o Imperio Medio, tras unha etapa de decadencia, Exipto conoceu un período de esplendor na sua economía, literatura e artes. No Novo Imperio, o país alcanzou a sua idade dourada conquistando aos pobos veciño

s e expandindo o seu territorio baixo a dirección dos faraóns da XVIII dinastía.

Antigua Grecia

O termo antigua grecia refírese ao período da historia de grecia que abarca dende a edade oescura de grecia ca 1100 a.c e a invasión dórica, ata o ano 146 a.c e a conquista romana de grecia e a batalla do corinto. Considerase xeralmente como a cultura seminal que serviu de base á civilización occidental. A cultura grega tivo unha poderosa influencia sobre o imperio romano, o cal a difundiu a través de moitos dos seus territorios de Europa. A civilización dos antigos gregos foi enormemente influínte para a lingua, a política, os sistemas educativos, a filosofía, a ciencia e as artes, dando orixe á corrente renacentista dos séculos XV e XVI en Europa Occidental e resurxindo tamén durante os movementos neoc

lásicos dos séculos XVIII e XIX en Europa e Ámerica. A civilización grega foi basicamente marítima, comercial e expansiva. Unha realidade histórica no accidentado relieve, dificultaban a actividade agrícola e as comunicacións internas, e pola súa dilatada lonxitude de costas, favorecendo a súa expansión hacia ultramar. Un fenómeno sobre o que tamén incidarían tamén de forma sustancial a presión demógrafica orixinada polas sucesivas oleadas de pobos( entre eles aqueos, jonios e dorios) ao longo do III y II milenios a.C.

Tralas civilizacións minoica e micénica, nos séculos escuros(entre o XVIII e o XII a.c) a fragmentación existente na Hélade constituirá o marco no que se desarrollarán núcleos políticos organizados en cidades, as poléis.

Relixión: A mitoloxía grega componse de historias contadas polos

gregos antiguos sobre deuses e heroes, a natureza do mundo, as orixes e a importancia das súas prácticas relixiosas. Os mayores deuses gregos eran os 12 olímpicos:

* Zeus - o deus do ceo e o trono; o de maior rango e o máis poderoso, rexedor do monte Olimpo
* Hera - a consorte

de Zeus, raíña dos deuses, a deusa do matrimonio, a fidelidade
* Poseidón - xunto con Hades o controlador dos mares, dos océanos e dos terremotos
* Ares - o deus da guerra, a crueldade e do asasinato
* Hermes - o deus mensaxeiro, tamén da orientación, os viaxeiros, os pastores, os ladróns, o consolo e as reunións
* Hefesto - o deus do lume, a fragua, o traballo manual, os artesáns e as armas
* Afrodita - a deusa do amor
* Atenea - a deusa da sabedoría, a educación e a guerra; a protectora dos heroes
* Apolo - o deus da danza, as artes, a música, a arcada, a prudencia e a beleza masculina
* Artemisa - a deusa da caza, os animais, a castidade e as amazonas
* Deméter - a deusa da terra, as flores e as plantas, a comida e a agricultura
* Hestia - a deusa da calor de fogar e a familia

Outras deidades importantes incluían:
* Hebe - a deusa da xuventude e a axudante dos deuses
* Helios - o deus do sol
* Selene - a deusa da lúa
* Hades - o deus do inframundo e dos mortos sobre os que o raíña
* Dioniso - o deus máis novo do panteón, e o deus do viño, a natureza en estado salvaxe e a sexualidade aberta
* Perséfone - a deusa do inframundo
* Heracles - un heroe e un semideus de fortaleza extraordinaria
* Caos - a deusa do informe e o impreciso

Os pais de Zeus eran Crono e Rea que tamén eran os pais de Poseidón, Hades, Hera, Hestia e Deméter.
A cultura de Grecia evolucionou durante miles de anos, cos seus inicios nas civilizacións minoicas e micénicas continuando coa notablilísima Grecia clásica, o nacemento da época helenísitca e por medio da influencia do Im

perio Romano e o seu sucesor, o bizantino, na Grecia oriental. O imperio Otomano tamén tivo unha influencia considerable na cultura grega, pero é a guerra da independencia grega a que revitaliza Grecia e propicia o nacemento dunha identidade individual dentro da súa polifacética cultura ao longo da historia.

Imperio Romano


A Cultura Romana foi o resultado dun importante intercambio entre civilizacións diferentes: a cultura grega e as culturas desarroll

adas en Oriente ( Mesopotamia e Exipto sobre todo) contribuiron a foram a cultura e arte dos romanos. Un dos vehículos que mías contribuiu a universalización da cultura romana, que pronto foi a de todo o imperio, a do uso do latín como lengua común.

O calendario

:

O calendario romano fixaba a duracion dos meses en 29

días, 12 horas e 44 minutos.

Ciencia:

A ciencia non conoceu un desarrollo importante en roma no campo da teoría ou da investigación pura, limitandose os autores romanos a recopilar coñecementos anteriores.

Costumbres: En Roma tiña lugar unha vida social e comercial. A súa pr

osperidade económica e o feito de ser a capital política conxugáronse para que a súa planta urbana se enchese de belas estatuas, imponentes edificios e arcos e columnas conmemorativas dos triunfos militares.

A relixión: Os romanos eran politeístas. Os romanos veneraban a os númenes ou espíritos da natureza, a os manes ou espíritos dos antepasados, a os lares ou espíritos do fogar e a os penates ou espíritos da vida.

Culturas actuais

Podemos considerar que existen tantas culturas como comarcas, islas ou sociedades. Se utilizamos un símil e partimos da idea de que hai algún instante moi largo no que o homo sapiens sapiens falou e houbo un primer linguaxe..., na actualidade hay 6912 aproximadamente ainda que cada certo tempo unha se esfuma porque non hay tradición escrita e os seus falantes morren.

Estruturalismo (traballo fin de curso)

O estruturalismo é unha corrente antropolóxica, rama da antropoloxía social, cuxo máximo ideólogo é Claude Lévi-Strauss. Defende que os fenómenos sociais se baséan en operacións lóxicas fundamentadas en estruturas, a través das cales se produce o significado dentro dunha cultura. Así, o seu obxectivo é o de estudar estas estruturas. Por iso, a lingüística, os mitos e o parentesco son obxectos de estudo desta corrente.

LÉVI-STRAUSS

O seu iniciador, Claude Lévi-Strauss (1908-2009), foi un etnólogo e antropólogo belga do cal podemos dicir fundou a escola estruturalista. Tras estudar Dereito na Sorbona, París, estuda Filosofía e exerce a docencia nun instituto de secundaria en Brasil, sen embargo non realiza a súa tesina ata 1948 tras participar na II Guerra Mundial, a cal trataba sobre as estruturas de parentesco e un estudo sobre a sociedade Nambikwara. Nas década de 1950 traballa en distintas institucións antropolóxicas. En 1955 publica Tristes trópicos, unha das súas obras maestra a cal o impuls, e en 1962 O pensamento salvaxe, que xunto a Mitolóxicas (1964-1971), forman as súas obras cumbre.
ESTRUTURALISMO E LINGUAXE

O estruturalismo, como xa dixemos antes, centra o seu estudo sobre as estruturas do pensamento humano. Así, non se atende á evolución humana, senón á interpretación do material existente, clasificándolo en estruturas. Nun primeiro momento (estruturalismo inxenuo), entendíanse as estruturas lingüísticas como equivalentes ás estruturas sociais mentres que nun segundo período (metaestruturalismo), que comeza tras a publicación de O pensamento salvaxe, enténdense como estruturas materiais as cales se reflicten na nosa linguaxe. Así, o estruturalismo rematou por acercarse máis ao campo da filosofía.

ESTRUTURALISMO E MITOLOXÍA

O estruturalismo sostén que baixo a aparente narración fantástica ocúltase un motivo que se repite diacrónicamente. Por exemplo, na nosa tradición está presente o mito de Adán e Eva, que di que a muller é a portadora do pecado orixinal. Así, esta podería ser unha explicación da discriminación de xénero na nosa sociedade. Segundo o estruturalismo, esta análise debe de se realizar baixo 1)recoñecemento de utilidade dos datos históricos dispoñibles 2)a investigación sistemática dos temas míticos e o seu lugar na cultura, o pensamento e a ideoloxía 3) confrontación entre mito e ritual.

ESTRUTURALISMO E PARENTESCO

A teoría da alianza, desenvolvida polos pensadores estruturalistas establece que o matrimonio é a base da sociedade. Establece que a partir deste se van creando as estruturas sociais, sempre dende o principio común da prohibición ou tabú do incesto, porque permite que se dea a exogamia. Despois, en cada sociedade hai unhas regras de linealidade e distintas combinacións entre os átomos de parentesco. Lévi-Strauss diferenciou entre tres tipos de sistemas de parentesco: a) os simples, nos cales a cultura define cales son os elementos incestuosos e prescriben a categoría das persoas coas que poden casar b)os complexos, nos cales a selección da parella é libre para cada persoa (como ocorre en Occidente) c) os semicomplexos, onde o sistema prohibe só certos enlaces

ESTRUTURALISMO FILOSÓFICO

Cabe dicir que o orixe desta corrente de pensamento tivo a súa orixe tras a aparición do existencialismo de Sartre e o xiro deste cara a posicións marxistas. Comezou por Lévi-Strauss e continuaron Louis Althusser e Michelt Foucault, a pesar de que estes negaron pertencer a dita forma de pensamento.